Bajkowa Polanka – metody pracy z dziećmi

1. PEDAGOGIKA ZABAWY
Metoda ta pozwala na dobrowolność uczestnictwa, dzięki której dziecko może odkryć własne automatyczne zachowania oraz  mocne strony. Sprzyja uczeniu się. Uczy unikania etykietowania i oceniania na rzecz współpracy. Służy pobudzeniu wszystkich poziomów komunikowania się, wykorzystuje różnorodne środki wyrazu.

2. METODA RUCHU ROZWIJAJĄCEGO WERONIKI SHERBORNE 

•  Ruch prowadzący do poznania własnego ciała. Ruchy należące do tej kategorii pozwalają na stopniowe poznanie poszczególnych części ciała, co stanowi sprawę kluczową. Szczególne znaczenie mają stopy, kolana, nogi, biodra, gdyż na nich opiera się ciężar ciała oraz stanowią one łącznik między człowiekiem a podłożem (ziemią, podłogą). Kontrola nad ruchami tych części ciała to gwarant utrzymania równowagi.
•  Ruch kształtujący związek jednostki z otoczeniem fizycznym. Celem tej kategorii ruchu jest wykształcenie orientacji w przestrzeni, aby na tej podstawie mógł wytworzyć się związek między człowiekiem a otoczeniem, a w rezultacie poczucie swobody pacjenta w przestrzeni bez lęku, zagrożenia itp. Kategorie 1 i 2 występują równolegle i są ze sobą w ścisłym związku w czasie zajęć.
•  Ruch wiodący do wytworzenia się związku z drugim człowiekiem. Zasadniczym celem czynności ruchowych tej kategorii jest zachęcanie uczestników zajęć do nawiązania pozytywnych i znaczących kontaktów z innymi osobami, opartych na wzajemnym poznaniu i zrozumieniu potrzeb partnera oraz na wzajemnym zaufaniu.

3. DZIECIĘCA MATEMATYKA METODĄ EDYTY GRUSZCZYK KOLCZYŃSKIEJ 

Dziecięca matematyka to koncepcja wspomagania rozwoju umysłowego dzieci wraz z edukacją matematyczną realizowana tak, aby zapewnić im sukcesy w nauce. Istotą wspomagania rozwoju jest mądrze zorganizowany proces uczenia się dzieci. Najważniejsze są osobiste doświadczenia dziecka stanowiące budulec z którego dziecięcy umysł tworzy pojęcia i umiejętności

4. METODA DOBREGO STARTU 

Metoda Dobrego Startu (MDS) Marty Bogdanowicz należy do metod wspomagania rozwoju psychomotorycznego, edukacji i terapii, angażujących uczenie się wielozmysłowe: wzrokowo – słuchowo – dotykowo – kinestetyczno – ruchowe oraz funkcje językowe i wykonawcze.  Jej celem jest kształtowanie mowy, przygotowanie dzieci do nauki czytania i pisania, uczenie rysowania, poznawanie liter i cyfr.

5. METODA GIMNASTYKI TWÓRCZEJ LABANA

Metoda Labana jest metodą gimnastyki twórczej, metodą improwizacji ruchowej, u której podstaw leży naturalna ruchliwość. Pozwala ona na posługiwanie się różnymi formami ruchu i ekspresji, ćwiczeniami muzyczno- ruchowymi, zabawą, tańcem, opowieścią ruchową, scenami dramatycznymi. Obowiązują jedynie trzy zasady konstrukcji zajęć :

• zasada wszechstronności;
• zasada naprzemienności wysiłku i rozluźniania;
• zasada stopniowania trudności

6. ARTETERAPIA

Terapia przez sztukę – to oddziaływanie twórcze w kierunku wywołania doznań, wrażeń i emocji u dzieci poprzez użycie różnorodnych form sztuki.

7. METODA CARLA ORFFA

Twórca tej metody wyszedł z założenia, iż ćwiczenie gimnastyczne należy rozwijać w ścisłej korelacji z kulturą rytmiczno – muzyczną, oraz kulturą słowa. Jego zdaniem muzyka rodzi się z mowy, ruchu i gestu. Oznacza to w praktyce, że wykorzystane i przetworzone na język muzyczny powinno być to, co dziecku najbliższe: słowo, gest, ruch, otoczenie. Zaspokojenie potrzeby ruchu w formie dobranej przez samo dziecko, daje okazję do rozładowania napięć emocjonalnych, do ich odreagowania.

8. METODA AKTYWNEGO SŁUCHANIA MUZYKI BATII STRAUSS

Metoda Batii Strauss pozwala na przybliżenie dzieciom muzyki klasycznej. Dzieci aktywnie słuchają tzn. słuchając, wykonują proste ruchy rytmiczne siedząc, lub proste ruchy taneczne proponowane przez nauczyciela. W przypadku dzieci młodszych są to proste ruchy ilustracyjne, krótkie opowiadania związane z każdym utworem muzycznym. Poprzez „aktywne słuchanie” dzieci nieświadomie poznają strukturę utworu muzycznego.